ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΠΑΛΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ
Μου αγόρασαν ένα καινούργιο πικάπ αυτές τις μέρες. Ήταν ίσως το πιο εμπνευσμένο δώρο που μου έχουν κάνει εδώ και χρόνια. Φαντάζομαι πως πολλοί δεν καταλαβαίνουν την αξία του. Τι νόημα έχει να δυσκολεύεις τον εαυτό σου για να ακούσεις ένα απλό κομμάτι; Πρέπει να είσαι προσεχτικός. Οι κινήσεις σου απαλές και μετρημένες – γιατί άμα σπάσεις τη βελόνα, πάει, αχρηστεύτηκε το μηχάνημα. Πρέπει να πιάνεις το δίσκο απ’ τις άκρες του για να μην τον γεμίσεις γρατσουνιές ή δαχτυλιές. Πρέπει να τον καθαρίσεις με ειδικό πανάκι για να φύγουν οι σκόνες και ο στατικός ηλεκτρισμός , πρέπει να τον φροντίσεις, να δείξεις ότι νοιάζεσαι γι’ αυτόν και για ό,τι αντιπροσωπεύει .
Το πικάπ δεν είναι υπολογιστής. Δεν αποθηκεύει τα τραγούδια, ούτε τα παίζει σε χρόνο ρεκόρ. Δεν προσφέρει ταχύτητα αλλά ποιότητα. Προσφέρει τη μαγεία. Η διαδικασία που χρειάζεται για να παίξει ένας δίσκος βινυλίου, είναι σχεδόν τελετουργική – σαν το τσάι. Χρειάζεται υπομονή και αγάπη – κάτι που λείπει δυστυχώς στις μέρες μας για τη μουσική. Ο κόσμος έχει πάψει να αναζητάει τη μουσική με τον παλιό τρόπο. Στην εποχή του πικάπ ( και του τζουκμπόξ και του ραδιοφώνου ) η μουσική ήταν πολύτιμη. Τώρα που τίποτε σχεδόν δεν είναι δυσεύρετο – αντίθετα , τα έχουμε όλα στο πιάτο μας – σνομπάρουμε ό,τι νομίζουμε ότι μπορεί να μας κλέψει χρόνο .
Το πικάπ μπορεί να θέλει φροντίδα, στο ανταποδίδει όμως και με το παραπάνω. Καταρχάς, σαν μηχάνημα είναι κομψό και δίνει μία αίσθηση παλιού. Αν το βάλεις σε ένα ωραίο, ξύλινο έπιπλο, δημιουργείς αυτόματα μια ‘γωνιά’ φιλική και ζεστή. Αλλά και πάνω σε ένα απλό ράφι να το τοποθετήσεις , θα δείχνει ξεχωριστό αφού λίγοι είναι τώρα πια αυτοί που το εκτιμούν. Έπειτα, δημιουργείς ατμόσφαιρα. Αλλιώτικος είναι ο ήχος του, πιο γλυκός, πιο γνήσιος, πιο αληθινός .
Δεν ξέρω, μπορεί και να υπερβάλλω. Ίσως να είναι η νοσταλγία για μια εποχή πιο αθώα, που με κάνει να σκέφτομαι έτσι. Ίσως απλώς να μου θυμίζει τους γονείς μου. Είναι γνήσιοι γερο – ροκάδες, αυτοί με έμαθαν να αγαπώ τη μουσική. Ίσως πάλι γιατί το πικάπ μου φέρνει στο νου ζευγάρια να χορεύουν ( και οι άνθρωποι έχουν πάψει να αγγίζονται έτσι στην πίστα ).
Η αργή εξαφάνιση του πικάπ έχει αλλάξει τη νοοτροπία μας, τον τρόπο που βλέπουμε τη μουσική και τους άλλους γύρω μας. Σήμερα, πολλοί παλιοί δίσκοι, μεταχειρισμένοι και μη, περιμένουν σε σκονισμένα, ημι-υπόγεια μαγαζάκια, να τους πάρουμε στα χέρια μας και να τους ακούσουμε. 33, 45 και 78 στροφών, με τετράγωνα εξώφυλλα, φθαρμένα και με τις παλιές τιμές τους ακόμα κολλημένες πάνω, απομεινάρια μας εποχής που δόξασε τη μουσική όσο καμία άλλη ( και μιλώ φυσικά για τη θρυλική εποχή του ’60 ).
Φαντάζομαι βέβαια πως για πολλούς , η έννοια του πικάπ είναι άγνωστη και επομένως δεν τους συγκινεί . Είναι λογικό και κατανοητό . Φυσικά και δεν περιμένω από τη νεολαία σήμερα να ξεχυθεί στην αγορά ψάχνοντας για πικάπ και δίσκους βινυλίου. Όμως αν έχετε κάπου ξεχασμένο κανένα πικάπ των γονιών σας, κάντε τον κόπο να το ξεθάψετε και να το βάλετε σε μια λίγο πιο περίοπτη θέση.
Κατερίνα
6 σχόλια:
χρειαζεσαι επειγοντως μια βολτα στο μαντσεστερ
Loipon,i alitheia einai pws den exw mnimes apo pikap kai diskous vinuliou.Sto spiti mou uparxei ena pikap kai anarwtiemai an douleuei...tha to exakrivwsw me tin prwti eukairia! Thewrw ti mousiki polutimi parolo pou i prosvasi mou se auti einai grigori kai eukoli, mesw tou upologisti. Eimai apo autous pou agorazoun akoma cd(an kai exw ti dunatotita na katevasw ap'to internet oti thelw...)kai mallon tha niwsw nostalgia an antikatastathoun plirws apo kati allo...
Ένας δίσκος Henry Mancini σου είναι απαραίτητος! Μου φένεται πολύ ταιριαστή μουσική για πικαπ. Ίσως γιατί τα ζευγάρια πράγματι όπως λες δεν αγγίζονται έτσι πια...
Χθες άκουσα για πρώτη φορά πικάπ. Αυτοί που λένε ότι είναι κάτι διαφορετικό, έχουν δίκιο και το κατάλαβα μετά. Κάτι διαφορετικό με τρόπο που δεν μπορώ να εξηγήσω.
Το τραγούδι που μου έμεινε ήταν το Baby can I hold you της Tracy Chapman. Και όσες φορές κι αν το άκουσα απο χθές, βρίσκοντας το στο youtube, δεν είναι το ίδιο.
Ξεχνας ενα ακομη πολυ σημαντικο κομματι της εμπειριας.Τη βόλτα στα δισκάδικα!Μπορει εσεις εκει πανω να χρειαζεται να κάνετε εκδρομη στη Θεσαλονικη για προμηθειες αλλα εδω κατω η βόλτα στα Εξάρχεια έχει αποκτήσει άλλο νόημα απο τότε που μπήκα και γω στο κόσμο του βινυλίου!'Ωρες ολόκληρες μέσα σε σκοτεινές τρύπες που μπορείς να βρεις θησαυρούς!
Μπορώ να καθίσω αρκετή ώρα να εξηγήσω γιατί το πικάπ βγάζει αυτό το "γλυκό" και ταυτόχρονα "ζεστό" ήχο. Δε θα το κάνω όμως γιατί θα χαλάσει η μαγεία.. Σημασία έχει οτι ο καθένας μας τη νιώθει.
Ο ήχος του πικάπ είναι πράγματι ένας ήχος που γεμίζει το χώρο, ένας ήχος που γέμιζε τις παρέες, τα σπίτια.
Σήμερα δεν προσέχουμε τι ακούμε γιατί τη ζωή μας την έχουν πλημμυρίσει ατέλειωτοι ήχοι. Δεν προσέχουμε τι βλέπουμε γιατί μας έχουν πλημμυρίσει ατελείωτες εικόνες, δεν προσέχουμε τι διαβάζουμε ( αν διαβάζουμε) γιατί έχουμε καταιγιστεί από ατελείωτο όγκο πληροφοριών στο όνομα της εξέλιξης και της προόδου.
Κι όλα αυτά γιατί; Για να είναι οι άνθρωποι πιο ευτυχισμένοι; Μπα! Μάλλον όχι.
Σήμερα, με την πρόοδο της τεχνολογίας, με τα μέσα που προσφέρονται, οι άνθρωποι αντί να έχουν περισσότερο χρόνο, δουλεύουν περισσότερο από ποτέ. Και τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν.. ούτε κι αυτοί δεν ξέρουν το λόγο.
Όχι, δεν είμαι καθόλου οπισθοδρομικό άτομο. Έχω υπολογιστή και σύνδεση στο ίντερνετ. Συχνά όμως,τ' αφήνω όλα αυτά και πάω μια ήσυχη βόλτα με το ποδήλατο (ακόμη μια παλιά εφεύρεση που στην Ελλάδα τη θυμόμαστε μόνο το καλοκαίρι στις διακοπές), συνήθως το βράδυ που δεν κυκλοφορεί τόσος κόσμος, για να μπορέσω να αφουγκραστώ τους πραγματικούς ήχους γύρω μου. Για να κυλήσει ο χρόνος με κανονικούς ρυθμούς και να ηρεμήσω.
Και νομίζω πως τελικά η ανάγκη να καθίσεις σε μια γωνιά και να ακούσεις τη μουσικούλα σου, να διαβάσεις ένα βιβλίο,να μαγειρέψεις και να φας σπιτικό φαγητό ή να έχεις ένα απόγευμα ελέυθερο να περάσεις με το παιδί σου ή τους φίλους σου, είναι πολύ μεγαλύτερη από το όλα όσα ο υπερκαταναλωτικός κόσμος μας μάς προσφέρει κι εμείς σα μαλάκες σκοτωνόμαστε όλη μέρα για να τα αποκτήσουμε..
Η ζωή είναι πολύ απλή και οι μικρές της απολαύσεις, οι μεγαλύτερες πολυτέλειες.
Δημοσίευση σχολίου