Η απομονωση της μεγαλουπολης

Μπαινω στο μετρο. Πολυς κοσμος μεσα. Αν δεν γνωριζουν ο ενας τον αλλον,απλα αγνοει ο καθενας την υπαρξη του αλλου. Δεν υπαρχεις στο μετρο.
Μπαινω στο τραμ. Περναμε διπλα απο την θαλασσα. Ολοι χαζευουν. Φοβουνται να επικοινωνησουν ομως. Μιλανε στη θαλασσα μαλλον..
Αν μια μερα ειμουν πολυ ζαλισμενος μεσα στο τραμ και ειχα πυρετο,καλλιστα η σκηνη θα μου φαινοταν σαν να βγηκε απο την ημερα των ζωντανων νεκρων : Τα ζομπυ επιτεθηκαν στο μετρο...
Και τι ζομπυ! Ολα με ενα υφος και ενα στομφο διευθυντη πολυεθνικης. Αν πεταξει ο θεος μια πετρα στη Ελλαδα, η σκυλο θα χτυπησει ,η προεδρο.
Η αληθεια ομως κρυβεται βαθυτερα. Ολοι χρειαζομαστε την επικοινωνια. Αλλιως δε θα βλεπαμε τοσες ταινιες. Αλλα παμε στα Οντεον και τα οντεον δεν ειναι σαν τα παλια σινεμα. Ειναι τελειως ανοστα. Αχρωμα. Ολοι κυνηγανε να σκοτωσουν καποιον. Τρομερα εφε,νομιζεις οτι εισαι μεσα στη δραση. Λες και ηθελα να ειμαι μεσα στη δραση.
Τρεχουμε σε μπαρ με πορτιερηδες,και ξεχασαμε γιατι πηγαμε εκει. Παντελης ελλειψη χορου,και οχι μονο αυτο. Αν χορευει καποιος μπορει να τον πουνε και καφρο.
Συνδεουμε τα ακουστικα στα αυτια και ταξιδευουμε. Εμεις και ο τραγουδιστης. Ο ηχογραφημενος. Που απιθανο να σου απαντησει αν του μιλησεις.
Ψυχαγωγια = Αποχαυνωση
Ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα; Οχι, παντα υπαρχουν διεξοδοι. Ενα ωραιο παλιο σινεμα, ενα πικαπ, ενα ωραιο βιβλιο,μια ομορφη βολτα. Στο χερι μας ειναι.



....και το τελειωτικο χτυπημα ερχεται οταν μου λενε : παω να κοιμηθω ,να φορτισω τις μπαταριες....
Μην ξεχασεις να αλλαξεις και μπαταρια στο τελος του χρονου ...


Θανος