Κυριακή 13 Μαΐου 2007

Αγχος; Γιατι;


Τι ειναι αυτο το συναισθημα που νιωθουμε καμια φορα, κατι σαν να νιωθουμε μια αοριστη απειλη να μας κατατρωει μεσα μας;

Ειναι μια εσωτερικη φωνη. Κατι προσπαθει να μας πει. Αν κρυφτουμε απο αυτην και προσποιηθουμε οτι δεν την ακουμε,τοτε θα συνεχισουμε να παραμενουμε στην αγνοια. Αν ομως ρωτησουμε πραγματικα τους εαυτους μας τι σημαινει,τοτε θα βγαλουμε καποια πολυ χρησιμα συμπερασματα για την κατασταση μας.

Ισως φταιει το οτι ειμαστε τελειομανεις. Θελουμε ολα να ειναι σε αριστη κατασταση, και αν δεν ειναι τοτε νιωθουμε οτι απειλειται το ειναι μας. Πρεπει να χαλαρωσουμε και να αποδεχθουμε οτι η ζωη δεν ειναι τελεια, οτι η ισορροπια σημαινει νικη και ηττα, οτι ειμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ και οχι ρομποτ.

Ισως υπαρχει πραγματικα προβλημα. Τοτε το αγχος ειναι χρησιμο για να μας ξυπνησει, να μας υποδειξει το προβλημα και να μπορεσουμε να το αντιμετωπισουμε. Αφου εχουμε κανει οτιδηποτε μπορουμε ειναι ματαιο να αγχωνομαστε, γιατι απλα δεν μπορουμε να αλλαξουμε τιποτα απο δω και περα. Αν συνεχισουμε να αγχωνομαστε, το αγχος υπαγεται στην πρωτη κατηγορια,αυτη της τελειομανιας. Το αγχος αυτο δημιουργηθηκε απο τους προγονους μας που ζουσαν στις σπηλιες, ωστε να μπορουν να διαισθανονται τον κινδυνο απο τα αγρια ζωα, και να μπορουν να παρουν μια αποφαση για το αν θα το σκοτωσουν η θα αρχισουν να τρεχουν.

Η τελευταια περιπτωση αγχους ειναι να σκεφτομαστε οτι στο μελλον θα γινει πολεμος και θα πεθανουμε ολοι, η οτι το πετρελαιο θα τελειωσει και να πηγαινουμε με καροτσια η οτι εφτασε το τελος κτλ... αυτο το ειδος αγχους πρεπει να αποφευγεται οπως ο διαολος το λιβανι. Ας συγκεντρωθουμε στην καθημερινοτητα μας για να εξασφαλισουμε το αυριο.

Αναγνωριζετε τον εαυτο σας σε μια απο αυτες τις καταστασεις;

Αν ειστε στην πρωτη περιπτωση και πιστευετε οτι μπορειτε να το μανατζαρετε μονος, χαλαρωστε.... Διαβαστε καποιο βιβλιο που να εχει σχεση με το αντικειμενο(προτεινω καποια στο τελος).Αν ειστε στη δευτερη περιπτωση, προσπαθηστε να αποδεχτειτε οτι ειναι φυσιολογικο να συμβαινει,οτι αυτο ειναι που σας προετοιμαζει για εναν πιθανο κινδυνο, αρα ειναι κατι χρησιμο. Η τριτη περιπτωση ειναι καθαρα λαθος τροπος σκεψης, ειναι καλο να σκεφτομαστε το επομενο μας βημα παρα ολο το ταξιδι.

Σε καθε περιπτωση, αν δουμε οτι δεν μπορουμε να το αντιμετωπισουμε μονοι μας, ενας ειδικος ψυχολογος θα μπορεσει να αναγνωρισει το προβλημα μας και να μας βοηθησει να το αντιμετωπισουμε.

Βιβλια που προτεινω:
Το αντίδοτο του άγχους - Δρ. Ρ. Σαρπ & Ντ. Λιούις (Εκδόσεις ΚΟΝΙΔΑΡΗ)
Το Άγχος - Sigmunt Freud


Θανος

7 σχόλια:

Linda είπε...

Ένα μόνο έχω να πω.... ΑΧ και ΒΑΧ (μάλλον 2)....

Linda είπε...

Τώρα είμαι αγχωμένη και δεν μπορώ να αναλύσω διότι δεν έχω χρόνο αλλά θα επανέλθω εν καιρώ , διότι αγαπητέ θάνο έχεις ανοίξει ένα ποοοοοοολύ μεγάλο θέμα που νομίζω αφορά όλους μας! (btw ανοίκω στην πρώτη κατηγορία)

Ανώνυμος είπε...

Διχως να θελω να προσβαλλω τους ψυχολογους, οταν μας κυριευει το αγχος, υπαρχει πιθανοτητα να ειναι εκδηλωση νευρωσης και ενας ψυχιατρος ειναι η ενδεδειγμενη λυση.

Ανώνυμος είπε...

Θανο εγώ τι είδους άγχος έχω;
;-)

Ανώνυμος είπε...

νομιζω ενας ψυχολογος θα καταλαβει ποτε ειναι νευρωση,και θα παραπεμψει τον ασθενη σε ψυχιατρο. δεν ειναι θεμα προσβολης, ειναι θεμα διαφορετικης ειδικευσης. δηλαδη ενας ορθοπεδικος αν βρει προβλημα στο στομαχι,ειναι προσβολη να στειλει τον ασθενη σε αλλο καταλληλο γιατρο;

Ανώνυμος είπε...

Μπα πιο πολυ το ειπα επειδη θεωρειται οτι ο ψυχιατρος ειναι τρελογιατρος ενω δεν ειναι ετσι.

Linda είπε...

εννοείται πως δεν είνια τρελλογριατρός . Ειδικά οι τρελλοί είναι οι μόνοι που είναι ευτυχισμένοι διότι ζουν στον κόσμο τους . Πρόβλημα έχουμε όλοι οι υπόλοιποι που βυθιζόμαστε στα μικρά πράγματα τις καθημερινότητας και τα γιγαντώνουμε.Όπως λέει και μια παροιμία ΄" Άστον τρελό στην τρέλα του" Αυτοί δεν έχουν ανάγκη . Η μάστιγα της εποχής είναι το άγχος και πιστεύω οι ειδικοί μπορούν να έχουν ουσιαστικό ρόλο στην αντιμετώπιση του. Ο ψυχολόγος περισσότερο επικεντρώνεται στην συζήτηση ενώ ο ψυχίατρος μπορεί να σου δώσει και κανένα αγχολυτικό εαν χρειαστεί...