Τέρμα τ'αστεια. Ξαναρχίζουμε

Έπειτα απο ένα υπέροχα γεμάτο καλοκαίρι ήρθε η ώρα αυτό το καημένο μπλογκάκι που ποτέ κανέναν δεν πείραξε στην ζωή του να πάρει ξανα ζωή.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Μην πάρετε στα σοβαρά αυτό το άρθρο. Ο λόγος για τον οποίο γράφτηκε ήταν να ξαναρχίσει το blog. Ζεσταίνω την μηχανή. Το άρθρο το ίδιο θα είναι μάλλον βαρετό και δεν θα λέει τίποτα πραγματικά. Είναι απλές σκόπιες σκέψεις μου. Ναι, ίσως κάποιοι πούνε πως αυτό ακριβώς είναι ένα blog. Αλλά εμείς δεν είμαστε έτσι! Τέλος πάντων. Τα ενδιαφέροντα θέματα, απο σαββατοκύριακο.

Αυτό που πρόκειται να ζήσετε μέσα στα επόμενα λεπτά που θα διαβάζετε είναι ένα πείραμα. Ονομάζεται stream of conciousness. Κοινώς, δεν έχω ιδέα τι πρόκειται να γράψω μα οτι κι αν είναι αυτό, στο τέλος θα δημοσιευτεί. Είπα να γράψω κάτι έπειτα απο καιρό, και μα τον Τουτατί θα το κάνω!
Δεν μπορώ να σας υποσχεθώ πως ότι διαβάσετε παρακάτω θα είναι ενδιαφέρον. Πράγμα λογικόν, αφου δεν το έχω γράψει ακόμη. Ομως κανεις δεν μπορεί να υποσχεθεί σε μένα πως θα βρεθεί κάποιος και να διαβάσει οτι θα γράψω οπότε μπορει να πάει και τζάμπα. Άρα είμαστε ίσοι. Μη σας πω οτι με ρίχνετε κιολας. Ok, here goes...

Μόλις γύρισα Θεσσαλονίκη από την Ξάνθη και με έπιασε μια ελαφρά μελαγχολία βλέποντας πίσω, τους μήνες του καλοκαιριού που πέρασαν. (Νοητή υποσημείωση: Καλύτερα να βλέπω πίσω και να με πιάνει αυτή η μελαγχολία παρά να βλέπω μπροστά και να με πιάνει σύγκρυο με την επερχόμενη αμαξοστοιχία ονόματι "ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2007".)

Εξεταστικές: Λέγε με Λερναία Ύδρα: Δεν προλαβαίνεις να τελειώσεις την μια και τσουπ! εμφανίζεται η επόμενη. Που θα πάει δεν θα πάρω πτυχίο τον Ιανουάριο; Μετά ξανά εξετάσεις μόνο για το δίπλωμα του αμιού! Α, ναι και ΑΣΕΠ. Ουπς, και το πτυχίο των γερμανικών. Ίσως και των Γιαπωνέζικων (τ'αρχισα κρίμα να μην τα τελειώσω). Και μετά δεκάδες εξεταστικές ως καθηγητής...Χμμμ.
ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΩ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ; ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΣΧΟΛΗΘΩ ΜΕ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΕΣ! άλλωστε τι 22, τι 65. (αναστεναγμός)

Ορκομωσία: Σας έχει τύχει να περιμένετε κάτι καιρό και μόλις τελειώσει να σκέφτεστε "κοίτα να δεις, τέλειωσε κι αυτό κι όλα πήγαν καλά." Έτσι ένιωσα όταν βγήκα από την ορκομωσία του αδερφού μου και γύρναγα σπίτι μέσα στο καταϊδρωμένο λινό μου πουκάμισο. (Οχι την δικιά μου, άλλωστε αυτό το καταλάβατε απο τα συμφραζόμενα κι επίσης αν μιλούσα για την δική μου, δεν θα σκεφτόμουν. Θα παραήμουν μεθυσμένος για τέτοια σύνθετα πράγματα. Τι ωραίες εικόνες... Παπούδες, γιαγιάδες να κλαίνε, γονείς φουσκωμένοι απο περηφάνια, φωτογράφοι φρενήρεις να βγάζουν χιλιάδες φωτογραφίες, λέκτορες καθηγητάδες και πανεπιστημιακοί να βγάζουν λόγους και να χαιρετούν ο ένας τον άλλον...Και κάπου χαμένοι μέσα στο πλήθος και κάτι φοιτητές που είδαν φως και μπήκαν και επ'ευκαιρία πήραν και το πτυχίο τους. Δεν πειράζει, εκείνη η μέρα είναι η μοναδική που δεν ανήκει στους ίδιους, αλλά σε όλους τους συγγενείς και φίλους. Αυτοί θα χαρούν το πτυχίο τους απο την επόμενη μέρα.

Διακοπές: Καλοκαίρι χωρίς διακοπές γίνεται; Εμ δεν... Βασικά ναι γίνεται, ρωτήστε εκεί έξω και θα δείτε πως οι καλοκαιρινές διακοπές αρχίζουν και σπανίζουν στην μέση οικογένεια όσο περνάνε τα χρόνια. Η ακρίβεια βλέπετε...(όχι Ντίνε, δεν γράφεις στον Επενδυτή της Κυριακής ούτε στην Ελευθεροτυπία, ξεκόλλα.)
(rebooting the system...)
Διακοπές: Καλοκαίρι χωρίς διακοπές γίνεται; Εμ δεν γίνεται! Έτσι κι εγώ φέτος έκανα το χατήρι της κοπέλας μου κι αφού διένυσα το 5ωρο μαρτύριο που λέγεται ταξίδι Θεσσαλονίκη-Γιάννενα (με μπόλικα χάπια εμετοστοπ και ντουζίνες απο κοφτές στροφές, μεγάλη η χάρη σου, μωρό μου) έφτασα στην πανέμορφη λίμνη των Ιωαννίνων( Ε βέβαια, όταν περνάς 3 ώρες σε διαδρομές-λαβυρίνθους μέσα στα βουνά και τα άντερα σου γίνονται κοκορέτσι ενω είναι ακόμη μέσα στην κοιλιά σου, πως να μην σου φανεί πεντάμορφη η λίμνη μόλις την αντικρύσεις;)
Να μην τα πολυλογώ (εδώ γελάμε) Τα Γιάννενα είναι υπέροχα. Έμεινα ελάχιστα την πρώτη μέρα που έφτασα αλλά πρόλαβα και είδα κάπια πράγματα. Η Πρέβεζα, όπου έμεινα τελικά το ίδιο όμορφη. Καταρχήν, δεν έχει κουνούπια!!! Αυτό είναι διασταυρωμένο και επιβεβαιωμένο καθώς αν σε απόσταση 4 χιλιομέτρων γύρω μου υπάρχει έστω κι ένα κουνούπι θα έρθει κατευθείαν επάνω μου. Οπότε δια την απαγωγή εις άτοπον...
Με βάση την Πρέβεζα, ταξίδεψα στην Πάργα η οποία ως πόλη ήταν υπέροχη και μου θύμισε πειρατικό λιμάνι (με λιγότερα κακόφημα στέκια και περισσότερες τουρίστριες) αλλά ο δρόμος πρέβεζα-πάργα ήταν χαλαρά ένας απο τους χειρότερους ΚΑΡΟΔΡΟΜΟΥΣ που έχω διανύσει (42 χιλιόμετρα σε 95 λεπτά, υπολογίστε.)
Επίσης ταξίδεψα στην Λευκάδα την οποία είχα υποτιμήσει πέρσι και την ευχαριστήθηκα φέτος. Το Κάθισμα είναι σίγουρα η πιο υπέροχη παραλία στην οποία έχω κάνει μπάνιο. Απλώς μαγική.

Άραγε έφτασε κανείς ως το τέλος αυτού του άρθρου; Άραγε το ξεκίνησε και κανείς;
Δεν έχει σημασία. Verba volant, Scripta manent. Το μπλογκ αυτό δεν πέθανε ποτέ. Απλά ξεκουραζόταν. Θα τα ξαναπούμε το Σαββατοκύριακο. Κι αυτό είναι δέσμευση (μιας και είμαστε και σε προεκλογική περίοδο α;ς πετάξω κι εγώ ένα "Θα")
Τέρμα τ'αστεία. Ξαναρχίζουμε.

Constantine