Καλό ταξίδι μικρέ.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το καλοκαίρι φεύγει τόσο άσχημα που και να θες δεν μπορείς να χαμογελάσεις. Οι πυρκαγιές είναι το γνωστο σφίξιμο που έχουμε όλοι μας τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Δεν σκόπευα και ούτε προτίθεμαι να πω κάτι παραπάνω για αυτό.
Ως ποδοσφαιρόφιλος όμως, δεν μπορώ παρά να σταθώ στον θάνατο αυτού του παιδιού. Ο Αντόνιο Πουέρτα, 22 χρονών παιδί και παίκτης της Σεβίλλης, έφυγε σήμερα το απόγευμα. Η καρδιά του δεν τον κράτησε.
Ένα ποδοσφαιριστής που θα μείνει αιώνια στις καρδιές των Σεβιγιάνων, για το γκολ που έβαλε στα ημιτελικά του ΟΥΕΦΑ πριν 15 μήνες και η ομάδα του πέρασε στον τελικό όπου και σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο για την πρώτη απο τις δύο συνεχόμενες χρονιές. Ένας παίκτης από τα σπλάχνα της ομάδας, απο παιδάκι εως την πρώτη ομάδα.
Όμως εκτός απο αυτά, ήταν ένα παλικάρι λίγους μήνες μεγαλύτερο απο μένα. Γεννημένος το '84, σε ηλικία που όλοι μας έχουμε φίλους και αγαπητούς και όπως μιλάμε εμείς τώρα με τους δικούς μας, έτσι και κάπου εκεί στην Σεβίλλη κάποιοι συνομήλικοι του, φιλαράκια του, κλαίνε και τον σκέφτονται. Θα μπορούσε να είναι συμμαθητής, ο φίλος του φίλου, θα μπορούσε να είναι μέχρι κι ο αμυντικός (που θα έτρεμαν οι επιθετικοί που θα έπαιζαν εναντίον του) στα 5χ5 που πάμε και παίζουμε εμείς!
22 χρονών καρδιά. Γιατί ρε γαμώτο; Τον πρόδωσε. Σαν να μην μπορούσε να κρατήσει μέσα της, όλη την αγάπη που είχε γι'αυτόν, ο κόσμος της ομάδας του. Έπαθε δυο καρδιακά επεισόδια κατα την διάρκεια του μάτς και στα αποδυτήρια. Τώρα μιλάνε για άλλα πέντε ώσπου να φτάσει στο νοσοκομείο. Οι γιατροί τον κράτησαν ζωντανό τρεις ημέρες. Δεν τα κατάφεραν για παραπάνω.
Οι συμπαίκτες του ήρθαν στην Αθήνα για να παίξουν με την δικιά μας ΑΕΚ το παιχνίδι για την είσοδο στους ομίλους του Champions League. Έφτασαν με ανησυχία για τον συμπαίκτη τους, το φιλαράκι τους. Έφυγαν με κλάμα και λυγμούς. Το παιχνίδι ανεβλήθη.
Ένα καταραμένο παιχνίδι. Σαν να μην ήταν γραφτό να γίνει. Πρώτα η ΑΕΚ ζήτησε να αναβληθεί για το εθνικό πένθος μας και έπειτα ήρθε αυτό με τον Αντόνιο, και μέχρι και η ψυχρή υπολογιστική UEFA δέχτηκε να αναβληθεί ο αγώνας. Γιατί ποιος υπήρχε που ήθελε να γίνει; Με 60+ νεκρούς εμείς με έναν δικό τους παίκτη νεκρό αυτοί.

Τι άλλο να πούμε; Καλό ταξίδι μικρέ. Πηγαίνεις να συναντήσεις μεγάλους και τιμημένους ποδοσφαιριστές, μα στην υψηλή σύναξη τους δεν έχεις κανέναν λόγο να νιώθεις ντροπή. Στο καλό.

Constantine