Αναπτυξη η προστασια;

Συμφωνα με εναν καθηγητη πανεπιστημιου της Αμερικης, αν προσπαθησουμε πολυ χρησιμοποιωντας ολο και περισσοτερο τις ανακυκλωσιμες πηγες ενεργειας, οι εκπομπες του διοξειδιου του ανθρακα σε ολη την υφηλιο θα παραμεινουν ιδιες με τωρα το 2050. Γιατι ομως αυτο θεωρειται κατορθωμα;

Στην εξισωση υπολογισε κατι που ισως ξεχναμε ευκολα εμεις : οτι οι υπαναπτυκτες τωρα χωρες θα αναπτυχθουν και αυτες,και προφανως αυτο δεν θα γινει με ηλιακους συλλεκτες και ανεμογεννητριες,αλλα με πιο φτηνα μεσα,οπως εξορυξη γαιανθρακα και χρηση αλλων παλιων μεσων παραγωγης ενεργειας,που σαφως επιβαρυνουν το περιβαλλον. Οποτε το προβλημα ειναι τωρα: να δωθουν αδειες ωστε να μπουν εταιρειες με ηλιακους συλλεκτες στις υπαναπτυκτες αυτες χωρες, πλουτιζοντας τις ηδη πλουσιες εταιρειες, η να αφησουν τις κυβερνησεις των χωρων αυτων να επενδυσουν σε εργοστασια παλιας τεχνολογιας που θα επιβαρυνουν το περιβαλλον,τονονωντας παραυτα τις οικονομιες τους;

Η πιο σοφη επιλογη ειναι το δευτερο,απο την αποψη οτι η γη μαλλον δεν μπορει να αντεξει χειροτερα απο τα ηδη υπαρχοντα. Ομως αν η Αμερικη και η Ευρωπη αφησουν τις εταιρειες ελευθερες,αυτες θα οργιασουν. Και τοτε ισως δουμε μια δευτερη εποχη αποικιοκρατιας....

Ισως ομως τελικα να ειναι αναγκαιο...