Πέμπτη 17 Μαΐου 2007

Ένα ανεπανάληπτο ξενύχτι με ένα αχόρταγο θηλυκό


Η προχθεσινή βραδιά ήταν κάτι που δεν είχα ξαναζήσει ποτέ. Τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για αυτά που θα πέρναγα με ένα κολασμένο θηλυκό επάνω μου όλο το βράδυ.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Γύρω στις 1:30 το βράδυ επέστρεψα στα ιδιαίτερα διαμερίσματα μου. Που να γνώριζα ότι εκεί με περίμενε, κρυμμένη μια αέρια παρουσία, βγαλμένη από καλοκαιρινές νύχτες, θάλασσα και διακοπές, έτοιμη να με κάνει να ξεχάσω κάθε σκέψη μου για ύπνο.

Στις 3 η ώρα, έκανε αντιληπτή την παρουσία της με το τραγούδι της στα αυτιά μου.

«ΝνννννιιιιιιιιιιιιιιιΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙιιιιιιιιιιιΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙιιιιιιιΙΙΙιιιι…. ΝΝΝΝΝΝΝΝννννιιιιιιιιιιιιιιιιΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙιιιιιΙΙΙΙ»

Το κορμί μου είχε ανάψει και ιδρώσει. Επάνω μου στεκόταν το προαναφερθέν θηλυκό. Με είχε τσιμπήσει περίπου έντεκα φορές!

Στην πλάτη, στο θώρακα, στα χέρια, στα πόδια… Παντού!

Το κουνούπι λοιπόν (ελπίζω να μην σας είχα προετοιμάσει για κάτι άλλο, άλλωστε όλοι ξέρουν πως μόνο τα θηλυκά κουνούπια πίνουν αίμα. Τα αρσενικά κουνούπια είναι πιο μεγάλα και πίνουν μόνο νέκταρ. Φλωράκια όπως λέει κι ο Θάνος. Συνεχίζουμε.) με είχε κεντήσει παντού. Άναψα το φως και προσπάθησα να εστιάσω τα κουρασμένα μου μάτια στο δωμάτιο. Το άκουσα να περνάει από δίπλα μου και κάθισε στον τοίχο.

‘Τώρα σ’έφαγα’ του λέω και τραβάω μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα στο ντουβάρι. Αμ δε! Η αέρια παρουσία έφυγε χαμογελώντας (πως μπορεί να χαμογελάσει μια προβοσκίδα, μην ρωτάτε.) και καλύφθηκε σε ανώτερα σημεία του δωματίου.

Έκλεισα τα φώτα και την πόρτα του δωματίου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και ήλπιζα να έχει εξασφαλίσει το πορφυρό γεύμα του για σήμερα και να με αφήσει ήσυχο στα καινούργια μου σεντόνια. Έτσι κι αλλιώς, έντεκα τσιμπήματα ήταν αυτά, θα έσκαγε;

«Μη φας, έχουμε γλάρο» που έλεγε κι ο παλιός μαθηματικός μου.

Πέντε λεπτά αργότερα, το κάλεσμα του ήχησε ξανά στα αυτιά μου.

«Νννννιιιιιιι…..» Το ξέρετε τώρα, όλοι το έχετε ζήσει.

Η ώρα είναι 3 και μισή. Ανάβω ξανά τα φώτα. Πουθενά το τέρας.

Παίρνω το μικρό λαμπατέρ και το ανεβάζω στο κρεβάτι. Με το σώμα καλυμμένο από τα (εξαιρετικά ζεστά) στρώματα περιμένω με το χέρι στο κουμπί. Προσπαθώ να αφουγκραστώ μέσα στην απόλυτη ησυχία του χώρου. Ο υπολογιστής του αδερφού μου στο διπλανό δωμάτιο βγάζει έναν ήχο που προσεγγίζει επικίνδυνα το ΝΝΝΙΙΙ του κουνουπιού αλλά προσπαθώ να τον μπλοκάρω.

Λεπτά αργότερα, η αχόρταγη βαμπιρέσα επιστρέφει κοντά στο αυτί μου. Ανάβω το φως και ψάχνω γύρω μου. Βιάστηκα. Το ανίερο τέρας χάνεται ψηλά. Με το λαμπατέρ σαν φακό ψάχνω τους τοίχους. Έχει χαθεί όπως και ο περισσότερος από τον ύπνο μου.

Ξανασβήνω το φως. Οι σκιές πέφτουν επάνω μου όπως σίγουρα και το αχόρταγο βλέμμα του. Περιμένει. Η ώρα περνάει.

Μέσα στο σκοτάδι, θηρευτής και θήραμα περιμένουν την επόμενη κίνηση. Η ώρα έχει πάει 4 και τέταρτο. Τα μάτια δεν κλείνουν. Το χέρι στο πορτατίφ κοντέυει να πάθει αγκύλωση.

Το ΝΝΝΝΝΙΙΙΙΙΙΙ επιστρέφει σαν κακό όνειρο.

Είναι γύρω μου. Ο ιδρώτας κυλάει στο μέτωπο. Δεν βιάζομαι. Περιμένω. Για μια στιγμή απομακρύνεται. Ξαναεπιστρέφει. Το ακούω το μικρό μπασταρδάκι. Ανάβω το φώς! Ζαλισμένο, κολλάει στον τοίχο δίπλα μου. Λίγο πριν η σφαλιάρα της Κρίσης το συναντήσει, αυτό πετάει προς τα πάνω. Πετάγομαι έξαλλος και προσπαθώ να το βρώ. Το φως το ενοχλεί. Προσπαθεί να συνεχίσει να πετάει αλλά πρέπει να κάτσει. Τα κουρασμένα μάτια με προδίδουν και το χάνω.

Απογοητευμένος αλλά συγχρόνως θυμωμένος, το ψάχνω για ώρα. Κίνηση μηδέν! Αυτό δεν είναι κουνούπι, είναι καταδρομέας!

Κοιτάω λυπημένος το ρολόι του κινητού μου. Πέντε παρά δέκα. Αλλάζω στρατηγική. Το φως παραμένει ανοιχτό.

Το σούπερ κουνούπι παραμένει κρυμμένο. Γύρω στις πέντε και είκοσι, αποφασίζω ότι βαρέθηκε. (δεν άντεχα άλλο. Ήμουν ξύπνιος, ούτε καν λαγοκοιμόμουν αυτές τις ώρες.)

Το φως μάλλον το φοβίζει. Με ανοιχτό το φως, πέφτω να κοιμηθώ. Πέντε λεπτά αργότερα ξυπνάω και το τέρας στέκεται επάνω στον θώρακα μου! Ουρλιάζοντας (από μέσα μου) τραβάω μια σφαλιάρα, αποκομίζοντας μονάχα πόνο σε μένα, καθώς ξεκάθαρα το μέλος της Κουνουπικής Ο.Υ.Κ. είναι πολύ γρήγορο για το ανθρώπινο χέρι μου! Ξαναπετάγομαι επάνω, μια από τα ίδια.

Με το φως ανοιχτό μένω (κι άλλο) ξάγρυπνος μπας και το δω. Μάταιος κόπος. Η ώρα έχει πάει έξι. Ο ήλιος κοντεύει να βγει πίσω από τις πολυκατοικίες αλλά εγώ (και αυτό το αναθεματισμένο) εκεί! Έξι και πέντε, με ανοιχτό το φως, η απαίσια σκύλα επιστρέφει. Μα τόσο θράσος! Με ανοιχτό το φως, γύρισε! Το κοιτάζω και περιμένω να με τσιμπήσει. Η σκέψη είναι απλή. Αν μπήξει την ειδεχθή προβοσκίδα του μέσα στο δέρμα, θα αργήσει να πετάξει και θα το συνθλίψω! Πράγματι με τσιμπάει στο μπράτσο καθώς το κοιτάζω εκατοστά μακριά. Ε τώρα δεν μου γλιτώνει! Η σφαλιάρα αυτή τη φορά είναι ακόμη πιο γρήγορη και δυνατή.

Ε, το πιστεύετε ότι πάλι κατάφερε να ξεφύγει; Πάλι την έκανε ρε παιδιά, και μέσα στο κουρασμένο ξάγρυπνο μυαλό μου μπορούσα να ακούσω μέσα στο ΝΝΝΝΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ένα κακιασμένο γέλιο του τέρατος.

Εξί και μισή παίρνω τηλέφωνο την κοπέλα μου να κοιμηθώ στο σπίτι της, λίγες ώρες. Ευτυχώς, δίχως να με βρίσει για το ακατάλληλο της ώρας, μου λέει ότι θα με περιμένει.

Επιστρέφω στο δωμάτιο μου για να ντυθώ και το βλέπω στο ταβάνι. Ήταν παραφουσκωμένο και κόκκινο! (έτσι μου φάνηκε δηλαδή.) Τρελαμένος, άρχισα να το κυνηγάω! Όταν κρυβόταν, χτυπούσα ντουλάπια, κουρτίνες, το γραφείο για να το τρομάξω και να σηκωθεί. Κατάφερα να το σηκώσω τρεις φορές και χτυπώντας παλαμάκια στον αέρα, προσπάθησα να το νικήσω! Για μια στιγμή νόμιζα ότι τα κατάφερα αλλά τελικά, τίποτα. Έκλεισα την πόρτα, φυλακίζοντας το μέσα στο δωμάτιο. Θα τα λέγαμε το επόμενο βράδυ.

Για να μην πολυλογώ (κι άλλο) αφού έφτασα στην κοπέλα μου κι εξήγησα τι συνέβη, έριξα έναν ξεγυρισμένο ευλογημένο ύπνο για τρεις, τέσσερις ώρες. Τα όνειρα συγκεκριμένα. Εκδίκηση! Μίσος για τον ανίερο εχθρό!

Δεν είναι θέμα εγωισμού. Είναι θέμα ΤΙΜΗΣ!

Σίγουρα το τέρας, μαζί με τους φίλους του θα περηφανεύονταν για την νίκη του.

(Ακολουθεί πιθανότατα πραγματικός διάλογος μεταξύ του κουνουπιού και άλλων δυο κολλητών του:

‘Τότε, τον τσίμπησα και του ήπια το αίμα.’

-‘Και, και μετά;’

-‘Μετά τον τσίμπησα λίγο ακόμα!’

-‘Πώπω μάγκα μου, είσαι καλλιτέχνης!’ )


Δέχομαι ότι νικήθηκα απόψε αλλά δεν τελείωσε τίποτα ακόμη.

Η Ώρα της Κρίσης είναι κοντά. Τα ψωμιά του είναι μετρημένα. Κι όταν το τέρας θα περάσει στην ανυπαρξία και θα κείτεται συνθλιμμένο στον τοίχο μέσα στο αίμα ΜΟΥ, θα το αφήσω να παραμείνει σαν τοτέμ εκεί, για τον παραδειγματισμό των επόμενων. Και θα δούμε αν κάποιο από αυτά ξαναμπλέξει μαζί μου!

(Μανιακό γέλιο…)

Constantine

10 σχόλια:

Linda είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Linda είπε...

lolololol....μακάρι να μπορούσα να βάλω και emoticon με τον κώνωπα θριαμβευτή!!

Equilibrium είπε...

κουνούπια VS σκληρά εργαζόμενοι φοιτητές σημειώσατε 1.

Δες το και απο την καλή πλευρά στα 5000 τσιμπήματα παθαίνεις ανοσία και δεν βγάζεις το ενοχλητικό εκάνθημα που σε φαγουρίζεί. Οπότε μπορείς να κάνεις ανακωχή μαζί του να συζητήσετε ώρες κοινής ησυχίας και να του κλείσεις τον εναέριο χώρο αν θέλει να μπει στην ενωμένη κουνουπία και στην ελεύθερη διακίνιση αίματος.

Από την άλλη αν το πας σε ένα εργαστήριο με ραδιενέργια μπορείνα γίνεις δεύτερος spider man, η μήπως mosquito man.

Στην τελική "It's all mind over matter, If u don't mind it doesn't matter".

Και αν δεν σου αρέσει τίποτα από όλα αυτά "ΝΝΝΝΝΝΝΝΝ!!!!!"

Ανώνυμος είπε...

XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA...Akoma gelaw, an itan tainia tha mporouse na legetai:"O efialtis sto dwmatio me to kounoupi", i "Nuxterinos episkeptis", i apla "The Mosquito Vampire".

Ανώνυμος είπε...

Εγώ προσωπικά έχω πάντα δίπλα μου περιοδικό, ώστε το χτύπημα να είναι δυνατό και ο θάνατος του μισητού εχθρού ακαριαίος!Καλή επιτυχία!

Griz είπε...

xaxaXAXAaxxaxaXAXAxaxaaxxa!!!
eliwsaaaaaaaaa!!!
wraio post!

[btw Κι εμένα με τσίμπησε το πρώτο κουνούπι για φέτος , χτες βράδυ! τουλάχιστον δε με ταλαιπώρησε τόσο! Φαίνεται ότι έχουν συνεννοηθεί και κάνουν μαζικές εξορμήσεις πλέον ταυτόχρονα σε όλη την Ελλάδα!!! ]

αθεόφοβος είπε...

Η εκτόξευση της παντόφλας μου στο ταβάνι οδήγησε στον ακαριαίο θάνατο του αθλίου κώνωπος αλλά μόλις ανοίγω τα μάτια μου βλέπω μία κόκκινη κηλίδα περιβαλλόμενη από το μαύρο πέλμα της παντούφλας, γμτ!

Ανώνυμος είπε...

LOOOOOL... mas esteiles file! Ki ego eida ton titlo kai xarika stin arxi! To ar8raki ta spase, telika ti egine to skotoses to ktinos?

Ανώνυμος είπε...

Yparxei me8odos vasanismou,
wste afou piasete to kounoupi
zwntano na to vasanisete arga arga
kai...vasanistika, akougontas to na
sfadazei kai na niiiiiiiiniiiiiizei
apo ton pono mexri pou na exantli8ei
kai na zitisei na to vgalete apo ti
mizeria tou alla eseis oxi, na
synexizete mexri na ekdiki8eite gia
ola auta ta asxima pou exete perasei
kai oles tis agrypnes nyxtes exaitias, oxi kapoiou 8hlykoy xwris
keraies (an kai twra tis apokries
htan poly tis modas) alla exaitias
autwn twn apaisiwn filwn, xaderfwn
kai loipwn gnwstwn tou kounoupiou
autou pou vasanise to syggrafea tou
ar8rou kai eixe san apotelesma na
ka8omaste oloi emeis na milame gia
auto to akatanomasto zouzouni,ali8eia, pistevete oti mporei na yparxei?
Rwtaw, giati 8a m arese na vasanizw kounoupia...

Linda είπε...

Τον επαναληπτικό πότε τον κλείσατε να ξέρουμε να εξασφαλίσουμε εγκαίρως τα εισιτήρια του αγώνα